Evet, tam bir profesyonel olarak, film müziğinin kaydedildiği gün yönetmen ve yardımcısıyla birlikte stüdyoya gelip kayıtta keyifli vakit geçirdi. Ben şarkıyı söylerken o da kendini tam olarak rolüne kaptırdı, ritimler canlı olarak kaydedilirken müzisyenlerin arasına dalıp, filmde kullandığı ifadeleri, hareketleri ve seslendirme için yaptıklarımızı çalışmaya başladı. Her şey çok heyecanlı ve çok doğaldı.
2005 sonbaharında, “1922” adlı oyun, Madrid’in meşhur tiyatro salonu” Teatro Español”’da kapalı gişe oynamış, peki tiyatro da sizi konserler kadar heyecanlandırıyor mu?
Zaten konserlerim de çok teatral. En doğal halinde müziğimin tiyatroyla çok içiçe olduğunu tahmin edersiniz. Benim için İspanyol tiyatrosu, her zaman çok önemli sanatçılarla, çok güzel kulisiyle ve efsanevi Enrique Morente yönetimindeki yorucu temposuyla hatırlayacağım bir mekan olacak. Tiyatroya giremeyenlerin içeride olup bitenleri izleyebilmesi ve dinleyebilmesi için Madrid’de efsanevi Santa Ana Meydanı’nda tiyatronun kapısına dev bir ekran kurulduğunu hatırlıyorum.
2006 yılında yayınlanan albümünüz “Mujeres” , kalbinizdeki kadınlara ithaf ettiğiniz bir albümdü, peki kalbinizdeki kadın şarkıcılar kimler?
Diğer pek çok şarkıcının yanı sıra büyükannem Encarna ve La Niña de los Peines.
Defalarca farklı ve prestijli ödül törenlerinde “En İyi Flamenko Sanatçısı” ödülünün sahibi oldunuz, peki söylediğiniz şarkılar arasında sizi en çok coşkulandıran şarkılar hangileri?
Şehrim Granada’ya adanmış bir şarkı olan habanera.
Türkiye’de flamenkoya olağanüstü bir ilgi var, peki siz Türkiye ve İstanbul hakkında neler biliyorsunuz?
Aklıma ilk gelen bir buleria’da geçen “Büyük Türkiye’den geliyorum ve Ispanya’da olmayan bir sürü şey getiriyorum” (“Vengo de la gran Turquia y traigo muchas cositas que en Espana no lo habia...”) diyen sözleri...