Söz konusu rahatsızlığın ilk belirtilerinin; depresyon, sabah sertliği, karında kramp, yorgunluk ve uyku bozuklukları olduğunu aktaran Şenbursa, “Bu; eklem, kas ve yumuşak dokuda ağrıya sebep olan bir hastalıktır. Fibromiyalji 2 çeşit olarak sınıflandırılabilir. Birinci tip daha sık görülür ve sebebi bilinmez. İkinci tip ise spesifik; yaralanma ve cerrahi sonrası gelişir. Genetik faktörler de etkilidir.” diye konuştu. Bu hastalığa yakalanan bireylerin 3’te 2’sinin her yerinin ağrıdığını söylediğini vurgulayan Şenbursa, şu bilgileri verdi:

“Hastaların çoğunlukla yaygın vücut ağrısı olmasına karşın, ana odak bir veya iki bölgedir. Ağrı yanıcı, zonklayıcı yada sabit olabilir. Sıklıkla sabahları daha kötüdür, gün içerisinde iyiye gider ve geceleri yeniden kötüleşir. Bir diğer belirti uyku bozukluğudur. Bu hastaların 3’te 1’inin büyüme hormonu salgısı azdır. Uyku düzensizliğinin en büyük nedenlerinden biri budur. Hastaların yüzde 90’ında kötü uyku vardır. Ağrı şiddetine bakmaksızın, hastaların büyük kısmı uykuya dalmada ve uykuyu sürdürmekte zorluk çekerler, sık uyanırlar ve sabah dinlenmemiş olarak kalkarlar. Dinlendirmeyen uyku fibromiyaljinin temel özelliklerindendir. Tipik olarak uyku hafif ve huzursuzdur. En göze çarpan özelliklerinden biride yorgunluktur. Şiddeti değişiklik gösterir. Hastanın günlük yaşam aktivitelerini kısıtlar.”

Hastalarda duyarlı noktalar olduğunu kaydeden Dr. Şenbursa, bu noktaların boyun, omuz, üst göğüs ve bel bölgesinde olduğunu ve ağrıya tanı koyduran en önemli kriter olduğunu ifade etti. 

NASIL TEDAVİ EDİLİYOR?

Atakların şiddeti ve sıklığının kontrol altına alınabildiğini belirten Dr. Gamze Şenbursa, söz konusu rahatsızlığın tedavi yöntemleri hakkında şunları söyledi:

“Fibromiyalji tedavisinde asıl amaç ağrı halkasının kırılmasıdır. Elle dokulara yapılan gevşetme ve spazmı çözmeye yönelik uygulamalar, yumuşak dokuların hareketinin artmasına yüzeysel kan akışının artmasına ve ağrının azalmasına yardımcı olur. Omurgaya yönelik yapılan uygulamalar da dokuları ve organları destekleyen, bağlayan ya da ayıran dokunun hareketini arttırır. Ağrıya duyarlı yapılar üzerindeki basıncı azaltır ve doku sıvılarını harekete.